|
|
12/10/2017
|
|
|
|
|
6/10/2017
|
|
|
|
|
6/9/2017
|
|
|
|
|
17/4/2017
|
|
|
|
|
26/3/2017
|
|
|
|
|
21/3/2017
|
|
|
|
|
18/2/2017
|
|
|
|
|
12/2/2017
|
|
|
|
|
18/1/2017
|
|
|
|
|
9/1/2017
|
|
|
|
|
23/12/2016
|
|
|
|
|
3/10/2016
|
|
|
|
|
11/9/2016
|
|
|
|
|
15/8/2016
|
|
|
|
|
13/8/2016
|
|
|
|
|
30/7/2016
|
|
|
|
|
22/7/2016
|
|
|
|
|
21/7/2016
|
|
|
|
|
15/7/2016
|
|
|
|
|
18/6/2016
|
|
|
|
|
|
|
Kangi 21/01/2010
More than gift...
Rimini, Italy
อุณหภูมิ 1 องศาเซลเซียส
อากาศหนาว และหมอกจางๆ ตลอดทั้งวัน
ย้อนไปเมื่อวันที่ 21 มีนาคม 2551
วันนี้เป็นวันสำคัญของเราอีกวันหนึ่ง นั่นก็คือครอบรอบวันคล้ายวันเกิด
ณ ขณะนั้นเรากับที่รักยังเป็นแค่เพื่อนสนิทที่คุยกันได้ทุกเรื่อง
วันนั้นเราออนไลน์คุยกับที่รักเหมือนเดิม เพราะตอนนั้นที่รักต้องกลับมาประจำการที่อิตาลี
เนื่องจากเจ้านายไม่ให้ลาไปทำงานที่ไทยอีกแล้ว
คืนนั้นที่รักบอกเราว่ามีของขวัญชิ้นใหญ่จะให้
เราก็ตื่นเต้นมาก คิดไปต่างๆ นานาๆ ว่ามันคืออะไร
ไม่นานที่รักก็บอกว่าให้เข้าไปตาม URL นี้
www.kanjana.eu
เราก็งงว่ามันคือ website อะไร ทำไมชื่อเหมือนเราซะด้วย
ปรากฎว่าที่รักเปิดเว็บไซด์ให้เราเป็นของขวัญวันเกิด ด้านในเก็บรูปภาพ
ที่เราเคยส่งไปให้ที่รักเยอะแะมากมาย ทำออกมาเป็น Slide show
แถมมีคลิปเสียงเราที่คุยผ่าน MSN ตั้งแต่ต้น
ที่รักบอกว่าเสียงเราหวานเหมือนแมว
ตกลงมันหวานจริงรึเปล่าเนี่ย ยังงงจนถึงปัจจุบันนี้
ถามที่รักไปว่าทำไมถึงเปิดเว็บไซด์ให้เรา
ที่รักบอกว่าอยากให้เรามีเว็บไซด์เป็นของตัวเองบ้าง
ต่อไปอยากทำอะไร ก็ให้เขียนโปรแกรมเพิ่มลงไป
ปรากฎว่าดิฉันไม่ได้ทำอะไรกับมันเลย เพราะวิชาเขียนเว็บไซด์ที่เรียนมา
ก็ได้ส่งคืนอาจารย์ไปนานแล้ว ส่วนวิชาเขียนโปรแกรมทั้งหลายแหล่ก็เช่นเดียวกัน
จนที่รักบ่นว่าเราไม่น่าเรียนขบโปรแกรมเมอร์มาเลย
เรียนแล้วไม่นำมาใช้ให้เป็นประโยชน์
ผ่านไปเกือบสองปี
ของขวัญชิ้นนี้ของที่รักก็ถูกดองไว้อย่างงั้น
จ่ายค่า Server เพื่อรักษาสภาพไว้ทุกปี แต่ก็ไม่มีการเอามาใช้งาน
แต่เมื่อไม่นานมานี้ เราได้คุยกับเพื่อนนก
ถึงเรื่องไดอารี่ของคนโน้นคนนี้ว่าอ่านแล้วชอบ
เพื่อนนกก็เสนอไอเดียว่าทำไมเราไม่เขียนไดอารี่เหมือนคนอื่นบ้าง
อย่างน้อยมาอยู่ต่างแดน เขียนบันทึกประจำวันเก็บไว้
ครอบครัวที่ไทยก็จะได้อ่าน เพื่อนๆ ก็จะได้รู้ความเป็นไป
แต่เราบอกว่าเราเขียนไม่เก่ง ไม่รู้ว่าจะถ่ายทอดเป็นภาษาเขียนให้คนอื่นรู้เรื่องหรือไม่
อีกอย่างคงไม่มีใครเข้ามาอ่านไดอารี่ของเราหรอก
เพื่อนนกบอกกลับมาว่าถึงคนอื่นไม่เข้ามาอ่าน แต่ฉันจะเป็นคนหนึ่งที่เข้ามาอ่าน
และแล้ววันหนึ่งในร้านกาแฟ
ที่รักบอกเราว่าอยากเขียนเว็บให้เราสำหรับเขียนไดอารี่
เนื่องจากเห็นเราขยันอ่านไดอารี่ของคนอื่นเสียจัง
ที่รักพูดวันนั้น ก็ลงมือเขียนโปรแกรมวันนั้น
โดยใช้ www.kanjana.eu มาดัดแปลงเป็นเว็บสำหรับเขียนไดอารี่ให้เรา
จำได้ว่าที่รักเขียนโปรแกรมและเว็บไซด์เร็วมาก
ไม่เกินสามวันเราก็ได้ทดลองเขียนไดอารี่จากเว็บของตัวเอง
และเพื่อนคนแรกที่เข้ามาอ่านไดอารี่ของเราก็คือเพื่อนนก
ขอบคุณนะเพื่อนที่ยังเข้ามาเยี่ยมเยียนกันทุกวันจนถึงปัจจุบัน
จากนั้นเราก็เขียนไดอารี่เรื่อยมา
เขียนตามความคิด ความรู้สึก กิจวัตรประจำวัน
โดยมีจุดประสงค์หลักให้พ่อแม่และครอบครัวที่ไทยได้อ่าน
ได้รับรู้ความเป็นไปของเรา จะได้ไม่เป็นห่วงเรามากนัก
แต่อยู่ๆ ที่รักก็เกืดความคิดที่จะแบ่งปันพื้นที่ในเว็บไซด์
ให้คนอื่นที่ชอบเขียนไดอารี่ แต่ไม่มีโอกาสจะเขียน ได้ลองมาหัดเขียนไดอารี่กันดู
ก็เลยเปลี่ยนชื่อเว็บไซด์เป็น www.diary-of-us.com โดยชื่อนี้เราเป็นคนตั้งขึ้นเอง
ปัจจุบันนี้ www.diary-of-us.com
ไม่ใช่เว็บไซด์ไดอารี่ของเราคนเดียวอีกแล้ว
แต่เป็นเว็บไซด์ของเพื่อนๆ พี่ๆ อีกหลายคนที่ชอบเขียนไดอารี่เหมือนเรา ได้มาเป็นสมาชิก
ได้มาเขียนไดอารี่ร่วมกัน ซึ่งถือว่าบรรลุวัตถุประสงค์ของที่รัก
ที่อยากให้เรามีเพื่อนร่วมอุดมการณ์มาเขียนไดอารี่เพราะไม่อยากให้เราเหงา
จนตอนนี้ทุกคนต่างก็มี Domain name เป็นของตัวเอง ไม่ว่าจะเป็น
http:/kangi.diary-of-us.com
http:/nanny.diary-of-us.com
http:/maita.diary-of-us.com
http:/jeab77.diary-of-us.com
http:/sani.diary-of-us.com
และคิดว่าในอนาคตคงจะมีผู้ที่รักการเขียน มาร่วมเป็นสมาชิกกันอีก
ถึงแม้บางคนก็เพิ่งเริ่มเขียน บางคนก็เขียนกันไปบ้างแล้ว อยากบอกว่าเรากับที่รักดีใจมาก
ที่เว็บไซด์เล็กๆ ของเราได้เป็นส่วนหนึ่งของการถ่ายทอดความคิด ประสบการณ์
เป็นตัวอักษรออกมาเป็นไดอารี่ให้คนอื่นได้อ่านกัน
บางครั้งอาจจะมีประโยชน์บ้าง ไม่มีประโยชน์บ้าง แต่นั่นคือตัวตนที่แท้จริงของคนนั้นๆ
การเขียนไดอารี่ไม่จำเป็นต้องมีใครบอกว่าดีหรือไม่ดี แต่เขียนออกมาจากความเป็นเรา
แค่นั้นก็คงเพียงพอ
สุดท้ายต้องขอบคุณเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ จากทั่วทุกมุมโลก
โดยเฉพาะเพื่อนๆ พี่ๆ จากไดอารี่คลับที่แวะมาทักทายกันอย่างต่อเนื่อง
นอกเหนือจากบรรดาสมาชิกอันน้อยนิด รวมถึงเพื่อนสนิทมิตรสหาย
จนตอนนี้เรารู้สึกเลยว่าของขวัญชิ้นนี้จากที่รักมันเป็นของขวัญชิ้นใหญ่ที่เราประทับใจจริงๆ
เพราะนอกจากเป็นไดอารี่ประจำวันของเราแล้ว มันยังเป็นส่วนหนึ่งของใครหลายๆ คน
รวมถึงทำให้เราได้รู้จักเพื่อนใหม่ผ่านไดอารี่ เพื่อนที่ไม่เคยพบปะเจอตัวเป็นๆ
แต่รับรู้ถึงความรู้สึกดีๆ ที่มีให้กัน
แต่สิ่งเหล่านี้จะเกิดขึ้นไม่ได้เลย
ถ้าปราศจากคนๆนี้ คนที่อยู่เคียงข้างเรามาตลอด
พร้อมของขวัญมีค่าที่มอบให้เรามาในวันนี้
ขอบคุณนะค่ะที่รัก
ปล. วันนี้ไดอารี่เราเป็นเรื่องมีสาระหน่อยหนึ่งนะ พรุ่งนี้จะกลับมาเป็นไดอารี่ประจำวันต่อจ้า
|
New entry diary:
Old entry Diary:
|
ซึ้งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆอ่ะ
)